(πρὸς τέν γῆν

(ἀσπίδα ἐπὴ πύργῳ Hom.; τι πρὸς τέν γῆν Plat., Polyb. и ἐπὴ γῆς Plat.)

(ἔγχει, ἐπὴ μελίης, χειρὴ γαίης Hom.; βάκτρῳ Eur.)

(τοῖς προσθίοις σκέλεσι Plut.)

λοιπὸν ἔρειδε τὰν γνώμαν Theocr. — подумай об остальном

μηκέτ΄ ἐρείδεσθον Hom. — не напрягайтесь больше, т.е. прекратите борьбу

(ὤμοιν τι Aesch.)

(λίθον ἐπὴ τοίχῳ, v. l. τοίχω Theocr.)

(εὔβοτον ἀμνόν Theocr.)

(τινὰ εὴς ἕδραν Eur.)

(δόρυ πρὸς τεῖχος Hom.; κεφαλέν πρὸς τέν γῆν Arst.)

(πρὸς στέρνα τινά Eur.)

(τινὰ ἐς χεῖράς τινος Theocr.)

(νέφος ἐπὴ τέν γῆν ἐρεῖσαν Plut.)

(βελέεσσιν Hom.; κατά τινος и εἴς τινα Arph.)

ὕπτιος οὔδει ἐρείσθη Hom. — он навзничь повалился на землю;

(ἄγκυραν χθονί Pind.; πλευραῖς ἔγχον Soph.)

(τόξῳ τινά Pind.)

(τὸν πόδα εἰς πηλόν Plat.)

(ὄμμα εἰς γῆν Eur.)

(ἀνταίαν πληγήν Eur.)

(ὁρμαθοὺς μελῶν τέτταρας Arph.)

(ἡνία ὀπίσσω Hom.; τὰ ὅπλα, χαλινούς Her.; τὰ νεῦρα Plat.)

κατατεινόμενος ὑπὸ τῆς βασάνου Dem. — будучи допрошен под пыткой

(τὸ στρατόπεδον ἐς τέν Πλαταιΐδα Her.)

(τέν κέρκον Arst.)

(πρὸς τέν γῆν τὸ σῶμα κατατείνεσθαι Plut.)

(τοὺς φοίνικας ἐπὴ τῆς γῆς Arst.; τινὰ ἐπὴ τοὔδαφος Plut.)

(δεσμῷ Plut.)

(διώρυχας Her.)

(ἐκ τῶν Ταυρικῶν οὐρέων εἰς τέν Μαιῆτιν λίμνην Her.; διὰ τοῦ μεσεντερίου παράπαν Arst.)

(ὅ λέων τρέχει κατατείνας Arst.)

(τέν ῥώμην ὅλην εἴς τι Polyb.)

(πρὸς τέν γῆν Arst.)

(ἐν ἅπαντι ἰσοπλεύρῳ ἥ κ. ἐπὴ μέσον πίπτει Arst.; πρὸς τέν κάθετον μετρεῖσθαι Plut.)

(τινα γῆς Soph.; τὰς ναῦς πρὸς τέν γῆν Thuc.; перен. τὸν εὐρῶτα τῆς ψυχῆς Plut.)

(τοὺς δίκῃ νικῶντας ἐ. Soph.; τὸν νόμον Plut.)

(τοὺς Λακεδαιμονίους ἐς τὰς ἁμάξας Thuc.; ἐξωσθῆναι εἰς τὸ Λιβυκόν Plut.)

(τέν πόλιν εἰς χαλεπόν Plut.)

ἐξωσθῆναι ἐς χειμῶνα Thuc. — быть задержанным до зимы;

ἐ. τῷ πλῷ πρὸς τέν γῆν Thuc. — выстроить свой флот у берега

(τέν διήγησιν Plut.)

(τοῦ ἡλίου πρὸς τέν γῆν Arst.)

τοῖς ἀποστήμασι πρός τινα ἔχειν Arst. — во многом отличаться от кого-л.

(ἰξίαι καὴ τὰ ἄλλα ἀποστήματα Arst.; перен., бран. ἀ. πόλεως Plut.)

τὸ κάτω ῥέπον ἐν τοῖς ζυγοῖς Plat. — опускающееся на весах вниз, т.е. более тяжелая чашка весов;

ἐξ ἴσου ῥέπεσθαι Aesch. — быть приведенным в равновесие, перен. получать справедливое воздаяние

(ῥέπε δ΄ Ἕκτορος αἴσιμον ἦμαρ Hom.)

(πρὸς τέν γῆν Arst.)

(ἐπί, εἴς и πρός τι Isocr., Dem., Plat., ἐπί и εἴς τινα Polyb., Luc.)

τὸ μητρὸς ἐς σέ μοι ῥέπει στέργηθρον Aesch. — моя любовь к матери обращается на тебя;

φιλεῖ τοῦτο μέ ταῦτῃ ῥ. Soph. — обыкновенно бывает это не так;

ἐπὴ ὁκότερα τῶν πρηγμάτων ἐτράποντο, ταῦτα ῥέψειν ἔμελλε Her. — к чему ни обращались (афиняне), то и должно было получить перевес;

(κύνας Xen.)

(ἔλαιον ἀνατριφθέν Arst.)

(συμπληροῦσθαι τὰ διαστήματα Plat.; τὸ τῶν ἄστρων δ. πρὸς τέν γῆν Arst.; τὸ μεταξὺ τῶν ἠπείρων δ. Plut.)

(τῶν γραμμῶν Arst.)

(ἀγγεῖον ἔχει δ. μέγα Arst.)

(ὅ τόπος ἔχει διαστήματα τρία Arst.)

(τετραετές Polyb.)

(πᾶν ἀνθρωπίνου βίου δ. Plut.)

(τῆς φωνῆς Plat.; τονιαῖον Arst.)

(δ. κατηγορικόν Arst.)

(αἱ πρὸς τέν γῆν ἐξερείσεις Polyb.)

(ὁλκὰς πρὸς τέν γῆν μέ εὐ. Plut.)

(χώρα τῆς περὴ ξύλα ὕλης εὐ. Arst.)

(πεδίῳ Hom.; ἐπὴ γᾷ Soph.; ἐπὴ τέν γῆν Plat.; ἐπὴ τῆς γῆς и εἰς τέν γῆν NT.; πρὸς οὖδας Eur.; ἀπ΄ οὐρανοῦ Aesch.; εἰς βόθυνον, ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ἀπὸ τῆς τραπέζης NT.)

(ἐνὴ νήεσσι Hom.; ἐπ΄ ἀλλήλοισι Hes.)

π. δορί Eur. — пасть сраженным копьем;

(οἰκία ἔπεσε NT.)

(ἄνεμος πέσε Hom.)

ἐκ θυμοῦ π. τινί Hom. — лишаться чьей-л. благосклонности;

(ἐξ ἀρκύων Aesch.; ἔξω τῶν κακῶν Arph.)

(εἰς ὀργήν Thuc.; τῆς ἀπειθείας NT.)

(ταῦτα εἰς τέν προτέραν ἔπεσεν Ὀλυμπιάδα Polyb.)

(εἰς γένη ταῦτα, ὑπὸ παραγγελίαν οὐδεμίαν Arst.)

τούτου ἐχόμενος, ἡγοῦμαι οὐκ ἄν ποτε πεσεῖν Plat. — полагаю, что, придерживаясь этого, я никогда не ошибусь

(εὐκοπώτερόν ἐστι τὸν οὐρανὸν καὴ τέν γῆν παρελθεῖν ἢ τοῦ νόμου μίαν κεραίαν πεσεῖν NT.)

(πεμπώβολα χερσίν, τόξον ἐν χειρί, στεροπέν μετὰ χερσίν Hom.; αἰχμήν Aesch.; διὰ χειρός τι и τινὰ ἐπ΄ ὤμων Soph.; μετὰ χεῖράς τι Thuc.)

ἐπὴ ξυροῦ ἀκμῆς ἔ. Her. — держаться на острие бритвы, т.е. «на волоске»

(οὐρανόν Hes.)

(Ἕκτορος μένος καὴ χεῖρας Hom.)

(τινὰ χειρός или ποδός Hom.; τινὰ μέσον Arph.)

(πέτρης Hom.; ὅπως κισσὸς δρυός Eur.; πείσματος Plat.; χλαμύδος Luc.)

(ἔργου Pind., Plut.; πολέμου Thuc., Plut.)

(δόξης τινὸς περί τινος, med. ἀληθείας Plat.; med. γνώμης τινός и λόγου τινός Thuc.)

(Κιλίκων τῶνδε ἔχονται Ἀρμένιοι οἵδε Her.)

(κυνέην κεφαλῇ, παρδαλέην ὤμοισιν, σὰκος ὤμῳ, εἷμα ἀμφ΄ ὤμοισι, ἵπποι ζυγὸν ἀμφὴς ἔχοντες Hom.; στολέν ἀμφὴ σῶμα Eur.; τὰ ὅπλα Arst.; συκῆ ἔχουσα φύλλα NT.)

(κραδίην καὴ θυμόν Hom.; τὰν βελέων ἀλκὰν χεροῖν Soph.; τέν γῆν Thuc.; ἐπιστήμην Xen., Plat.; τὰ ἐπιτήδεια Arst.; εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω NT.)

(κίονες γαῖάν τε καὴ οὐρανὸν ἀμφὴς ἔχουσιν Hom.; τὰ ἐπικείμενα βάρη Arst.)

(ὑψοῦ κάρη Hom.)

(ἥ γυνέ ἔχουσα Her.)

ἔ. τὸ κέρας ἄκρον Thuc. — находиться на крайнем фланге;

(οὐρανόν Hom.; Ὀλύμπια δώματα Hes.; χῶρον Aesch.; τὰ ὄρη Xen.)

(φρένες ἧπαρ ἔχουσι Hom.; ὅ χαλκὸς ἔχει τὸ εἶδος τοῦ ἀνδριάντος Arst.)

(Θήβας Eur.)

ἔ. πατρώϊα ἔργα Hom. — возделывать отцовские поля;

(ἀλόχους καὴ τέκνα Hom.)

ἐν θεοῖσιν ἔ. Hom. — зависеть от воли богов;

(σάρκας τε καὴ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν Hom.)

(ἵππους, μῦθον σιγῇ Hom.; στόμα σιγᾷ Eur.)

(ἕξουσιν ἅπαντας Ἀχαιοί Hom.)

(κῦμα, ὀδύνας Hom.)

οὐδέ οἱ ἔγχος ἔχε ἀτρέμας Hom. — копье (в руках) его не оставалось спокойным;

(μάχης Hom., Plut.; τιμωρίης Her.)

(ἄλγεα Hom.; φθόνον Aesch.; θαῦμα Soph.; αἰσχύνην Eur.)

(πικρὰς ὠδῖνας Hom.; ἀγανάκτησιν Thuc.; ἱδρῶτα οὐκ ὀλίγον Luc.; ἔλεον Plut.)

(ἵππους πεδίονδε Hom.; ἅρμα, δίφρον Hes.; τὰς νέας παρὰ τέν ἤπειρον Her.)

(Πύλονδε Hom.; εἰς τέν Ἀργολίδα χώρην Her.)

(ἔρευνάν τινος Soph.)

(τέν κεφαλέν πρὸς τῇ κεφαλῇ τινος Xen.)

(ταῦτα σ΄ ἔχω μόνον προσειπεῖν Soph.)

(οὐκ ἔχων ὅ τι χρέ λέγειν Xen.; τέχνην τινά Hes., Eur., Her., Plat.)

(γνώμην δίκαιαν, στέφανον εὐκλείας Soph.)

(τινί Arst., Dem., πρός τι Plat. и πρός τινα Plut.)

Ὀρφέα ἄνακτα ἔ. Eur. — считать Орфея (своим) учителем;

εὖ ἔ. Hom. и χαλῶς ἔ. Soph., Plat.; — быть в порядке, прекрасно обстоять, процветать;

ἔχε δή μοι τόδε εἰπέ Plat. — так скажи же мне;

ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληΐσας ἔχεις Her. — ты запретил мне доступ к обеим (войне и охоте);

(ἅρμα καὴ ἵππους Hom.; ταῦρον διὰ τοῦ ἄστεος Plut.; γῆν πρὸ γῆς ἐλαύνεσθαι Aesch.)

(ἀρίστας βοῶν Hom.; ὅ τι δύναιντο Xen.)

(βόας καὴ μῆλα Hom.; τὰς βοῦς Plat.; λείαν Plut.)

(τινὰ ἐκ δήμου Hom.; τινὰ ἐκ δόμων и ἀφ΄ ἑστίας Aesch.; ἐκ γῆς Soph. и γῆς Eur.; μίασμα Soph. и ἄγος Thuc.)

(νῆα Hom.; τὰς ναῦς Arph.; τριήρεις Plat.)

(τινά Hom.)

(τινὰ σκήπτρῳ Hom.)

(στρατόν Pind.; στρατιήν Her.)

(δόρυ διὰ στήθεσσιν Hom.; χαλκὸν ἐν πλευραῖσι Pind.)

(τινὰ ὦμον φασγάνῳ Hom.; ἐλαύνεσθαι εἰς τὸν μηρόν Luc.)

(τέν οὐλέν ὀδόντι Hom.)

(τι διὰ μέσου τινός Plat.)

πνεῦμα σφοδρῶς ἐλαυνόμενον Arst. — сильный взрыв (сжатого) воздуха;

(τὸν ἑαυτοῦ ὁδόν Arph.)

(τὰ τέλη ἐπὴ τὰς ἐσχάτας τιμάς Plut.)

(τινὰ εἰς ὀργήν Eur.)

(τάφρον Hom.; αὔλακα Hes., Pind.; ἀμπελίδος ὄρχον Arph.)

(τεῖχος Hom.)

(δάκρυ εἰς γαῖαν Eur.)

(κολῳὸν ἔν τισι Hom.)

(ἀρετάς Pind.)

(ἀσπίδα χαλκείην Hom.; ἐληλαμένος σίδηρος Plut.)

(Ἰωνίαν πᾶσαν Aesch.)

(ἐπὴ κύματα Hom.)

(νύκτα διὰ δνοφερήν Hom.)

(ἐς τὸ ἄστυ Her.)

(ἐπὴ τέν Ἀττικήν Plut.)

(εἰς τὰς τάξεις τῶν Ἑλλήνων Xen.)

ἐς πᾶσαν κακότητα ἐλάσαι Her. — совершить всяческие злодеяния;

(ἀφ΄ ὑψηλοῦ πύργου Hom.; ἀπὸ τῆς κλίμακος Arph.; ἐν κονίῃσι, ἐπὴ γαίῃ Hom., ἐπὴ τῆς γῆς Xen. и εἰς τέν γῆν NT.)

πρηνές ἁλὴ κάππεσε Hom. — (Одиссей) бросился стремглав в море

πρὸς ἡμῶν κάππεσε Aesch. — от нашей руки пал (Агамемнон)

(εἰς ἀπορίαν, εἰς ἀπιστίαν Plat.; πρὸς οἴκτους καὴ ὀλοφυρμούς Plut.)

(γένος ἄτιμον καὴ καταπεπτωκός Plut.)

(τὰ βλέφαρα καταπίπτει Arst.)

(τάλαντα Hom.; τὸ πρόσωπον εἰς τέν γῆν NT.)

(ἅμα τῷ κλῖναι τὸ τρίτον μέρος τῆς νυκτός Polyb.; ἥ ἡμέρα ἤρξατο κ. NT.)

(μάστιγα ποτὴ ζυγόν, σάκεα ὤμοισι Hom.)

(ἅρματα πρὸς ἐνώπια Hom.)

(κλῇθρα Soph.)

(φύλλα κεκλιμένα Hom.)

(τινὰ εἰς εὐνήν Eur.)

κλίνθη κεκμηώς Hom. — (Ахилл) лег усталый;

(ἔντεα χθονὴ κέκλιτο Hom.)

(ἁλί Hom.; εἰς τὰς ἄρκτους Polyb.; πρὸς Φοινίκην Diod.)

(λίμνῃ κεκλιμένος Κηφισίδι Hom.)

(Ἀλφεοῦ πόρῳ Pind.)

(τι ἐκ τῶν ἀριστερῶν ἐπὴ τὰ δεξιά Plat.)

(ὄσσα πάλιν Hom.)

κ. μάχην Hom. — изменять ход сражения

(Τρῶας Hom.; παρεμβολὰς ἀλλοτρίων NT.)

κ. ἐπ΄ или παρ΄ ἀσπίδα Polyb. — поворачиваться в сторону щита, т.е. налево;

(οὖρον, ἵππους Hom.; πηδάλιον Pind.; πρόσωπον πρός τινα Eur.; ὄμμα Plat.)

(σ. κάτω Soph.)

(τέν γῆν Xen.)

(τὸν ἄτρακτον Plat.; κύκλῳ στρέφεσθαι Arst.; Ἄρκτος, ἥτ΄ αὐτοῦ στρέφεται Hom.)

(σπάρτα ἐστραμμένα Xen.)

(τὰ γράμματα Plat.)

(τινά Arph.; ψυχήν Plat.)

(τι Eur., Luc.)

(ἔν τινι Plat.)

(ὁπότε στρέψαντες ἱκοίατο τέλσον ἀρούρης Hom.)

(κεραυνὸν χαμᾶζε, ὑψόθεν ἐέρσας Hom.; ὅπλα εἰς ἅλα Eur.)

(ἄγκυραν Her.; δίκτυα Arst.; ὀθόνην ἐπὴ τῆς γῆς NT.)

(κοντόν ἐς τέν λίμνην Her.; τινὰ εἰς ὕπνον Eur.)

σπονδὰς κ. Eur. — совершать возлияния;

(ἐς πᾶσαν τέν Ἑλλάδα Her.)

(κόμας εἰς ὤμους Eur.)

(πώγωνα Arph., med. Plut.)

(μέχρι τοῦ μέσου Plat.)

(ἐς γόνυ Plut.)

οὐ καθεῖτο τὰ τείχη ὥσπερ νῦν Thuc. — стены не были доведены до того места, где они теперь;

(ἅρματα ἑπτά Thuc.; ζεύγη Isocr.)

(τέν πρώτην διδασκαλίαν Plut.)

(πρόφασιν Arph.)

(εἰς ἀγῶνα Plut.; ἐς τοὺς ἀγῶνας Luc.)

(φάρμακον Luc.)

(ὁμοῦ τέν γῆν καὴ τέν θάλατταν Arph.)

(πέλαγος Eur.; ταραχθεὴς πόντος Eur.)

(χθόνα Pind.)

(βροντήμασι πάντα Aesch.)

(καρδίαν Eur.; τέν ψυχήν Plat.; τινὰ λόγοις NT.)

Θετταλοὴ τεταραγμένοι Dem. — взбунтовавшиеся фессалийцы;

τ. τὸν θῖνά τινος Arph. — трогать кого-либо до глубины души, задевать кого-л. за живое

(νεῖκος Soph.; πόλεμον Plat.)

ἀγορέ τετρηχυῖα Hom. — бурное собрание;

(πηγάς Eur.; ἀπόνιτρον Arph.; ἀνθλία ἐκχυθεῖσα Arst.)

(οἶνον δεπάεσσιν Hom.)

(ὕδωρ ἐκχύμενον Hom.)

(τὸν χοᾶ Men.)

(αἷμα πέδῳ Aesch.; δάκρυα Plat.; τὸ σπέρμα εἰς τέν γῆν Arst.)

(ὀϊστούς Plat., med. Hom.)

(λόγοι δάκρυα ἐκχέονται Plut.)

(ὄλβον Aesch.; πατρῴαν κτῆσιν Soph.; τέν δόξαν τῶν προβεβιωμένων Plut.; εὐρείας ἐλπίδας Anth.)

(τὰς ὀθόνας Luc.; δέσματα ἐξεκέχυντο Hom.)

(εἰς ἐρημίαν τέν στρατιάν Plut.)

(σφήκεσσιν ἐοικότες Hom.; ἐκ τοῦ τεῖχεος Her.; εἰς τέν ὁδόν Plut.)

(εἴς τινα Polyb. и πρός τινα Plut.)

(ἅπαντα Arph.)

(μολπὰς δακρυρρόους Eur.)

(ἐκχυθῆναί τινι Arph.)